LC 00056: verschil tussen versies

Versie van 6 jun 2016 04:28

Casestudies zijn uitgeevoerd om te bepalen waar de behoefte ligt en waar mogelijke knelpunten zijn. Daarnaast hebben we ook gesproken met Zeeuwse Zorgschakels die o.a. casemanagement voor dementie aanbieden. Uit de casestudies kwamen drie thema's naar voren:

De belangrijkste conclusies zijn hieronder verwoord:

er zit een grote discrepantie tussen wat 'wij' denken dat goed is voor 'hun' en waar 'ze' werkelijk behoefte aan hebben.
Professionals kunnen niet genoeg benadrukken hoe belangrijk het is om mensen tijdig op te sporen en mee in contact te komen. Terwijl uit een casus weer overduidelijk laat zien dat hij wel de zorg (indicatie) geregeld wil hebben voor het geval hij wegvalt, maar voor de rest het prima redt. De gemeente legt een tuin aan waar mensen dan lekker een rondje kunnen lopen, waar niemand gebruik van maakt. Terwijl de aanvraag voor een bordje voor een parkeerplaats voor de deur afgewezen wordt. Vraag gewoon eerst aan mensen of en waaraan ze dan behoefte hebben.

Met de conclusies kunnen we wel wat: - dementie is maatwerk, dus het proces van de begeleiding van de cliënt moet maatwerk zijn. Probeer de vraag zo helder mogelijk in beeld te krijgen en anticipeer op toekomstige ontwikkelingen. Neem actie voor het te laat is. - het sociale netwerk is vaak broos en zal niet makkelijk met nieuwe mensen worden uitgebreid. Wat we wel kunnen doen is de bewustwording groter maken zodat dementerenden beter ondersteund kunnen worden in de samenleving. Waar nodig moet het netwerk ondersteunt worden met professionals en vrijwilligers. - Signaleren moet beter worden georganiseerd. Bewustwording van de samenleving is daarbij belangrijk. - Er is een gebrek aan goede informatie, maar daar doen wij wat aan in de vorm van de dementie-wiki. Daarnaast is een sociale kaart noodzakelijk. Deze kan ook goed worden gekoppeld aan de guided tour, zodat uit het verloop van het proces ook duidelijk is bij wie je kan aankloppen of waar goede informatie te vinden is. (Een papieren versie lijkt me minder handig, is al verouderd wanneer die gedrukt is, maar kan wel een optie zijn voor mensen die geen toegang internet ervaring hebben. Kinderen en professionals zullen die ervaring wel hebben. Het is maar de vraag wie de spil is in het netwerk van de cliënt.)

er zit een grote discrepantie tussen wat „wij” denken dat goed is voor „hun” en waar „ze” werkelijk behoefte aan hebben.

Professionals kunnen niet genoeg benadrukken hoe belangrijk het is om mensen tijdig op te sporen en mee in contact te komen. Terwijl het interview met meneer Mast weer overduidelijk laat zien dat hij wel de zorg (indicatie) geregeld wil hebben voor het geval hij wegvalt, maar voor de rest het prima redt. De gemeente legt een tuin aan waar mensen dan lekker een rondje kunnen lopen, waar niemand gebruik van maakt. Terwijl de aanvraag voor een bordje voor een parkeerplaats voor de deur afgewezen wordt. Vraag gewoon eerst aan mensen of en waaraan ze dan behoefte hebben.

Grootste toegevoegde waarde in de beginfase lijkt te zitten in het uit leggen wat er is en waarvoor dat er is en hoe je daar dan aanspraak op kunt maken. Een sociale kaart, maar dan wel een sociale kaart die past bij deze generatie (denk aan een ouderwetse telefoonboek of iets dat zij van oudsher gewend zijn waar het aanbod in staat en waar hoe dit ingezet kan worden).

Waar we ook op moeten letten is de nadruk die steeds gelegd wordt op het in stand houden van het sociale netwerk - lees clubjes. Dit is meer gevoel (en meneer Mast), maar ik denk dat naarmate mensen ouder worden de behoefte aan sociale contacten echt minder wordt. Dat betekent niet meteen eenzaamheid, maar het kringetje wordt kleiner en de behoefte om allerlei nieuwe mensen te leren kennen is dan niet meer zo aanwezig. Dus ja, bestendigen van het oude, maar inzetten op nieuwe sociale kringen is volgens mij geen oplossing die past bij de behoefte van de oudere generatie.

Uit de casestudies kwamen drie thema's naar voren:

Deze thema's sluiten aan op het veldonderzoek dementieviendelijk Rilland.

Hier wordt aan gewerkt of naar verwezen door: Dementie Rilland - resultaten

@@ Regel 1: / Regel 1: @@
+Casestudies zijn uitgeevoerd om te bepalen waar de behoefte ligt en waar mogelijke knelpunten zijn. Daarnaast hebben we ook gesproken met {{External link|resource=Resource Hyperlink 00027|name=Zeeuwse Zorgschakels}} die o.a. casemanagement voor dementie aanbieden. Uit de casestudies kwamen drie thema's naar voren:
+* {{Internal link|link=LC 00057|name=Signaleren}}
+* {{Internal link|link=LC 00058|name=Bewustwording en acceptatie}}
+* {{Internal link|link=LC 00059|name=Veilige en prettige omgeving}}
+De belangrijkste conclusies zijn hieronder verwoord:
+*er zit een grote discrepantie tussen wat 'wij' denken dat goed is voor 'hun' en waar 'ze' werkelijk behoefte aan hebben.<br/>Professionals kunnen niet genoeg benadrukken hoe belangrijk het is om mensen tijdig op te sporen en mee in contact te komen. Terwijl uit een casus weer overduidelijk laat zien dat hij wel de zorg (indicatie) geregeld wil hebben voor het geval hij wegvalt, maar voor de rest het prima redt. De gemeente legt een tuin aan waar mensen dan lekker een rondje kunnen lopen, waar niemand gebruik van maakt. Terwijl de aanvraag voor een bordje voor een parkeerplaats voor de deur afgewezen wordt. Vraag gewoon eerst aan mensen of en waaraan ze dan behoefte hebben.
+Met de conclusies kunnen we wel wat:
+- dementie is maatwerk, dus het proces van de begeleiding van de cliënt
+moet maatwerk zijn. Probeer de vraag zo helder mogelijk in beeld te
+krijgen en anticipeer op toekomstige ontwikkelingen. Neem actie voor het
+te laat is.
+- het sociale netwerk is vaak broos en zal niet makkelijk met nieuwe
+mensen worden uitgebreid. Wat we wel kunnen doen is de bewustwording
+groter maken zodat dementerenden beter ondersteund kunnen worden in de
+samenleving. Waar nodig moet het netwerk ondersteunt worden met
+professionals en vrijwilligers.
+- Signaleren moet beter worden georganiseerd. Bewustwording van de
+samenleving is daarbij belangrijk.
+- Er is een gebrek aan goede informatie, maar daar doen wij wat aan in de
+vorm van de dementie-wiki. Daarnaast is een sociale kaart noodzakelijk.
+Deze kan ook goed worden gekoppeld aan de guided tour, zodat uit het
+verloop van het proces ook duidelijk is bij wie je kan aankloppen of waar
+goede informatie te vinden is. (Een papieren versie lijkt me minder
+handig, is al verouderd wanneer die gedrukt is, maar kan wel een optie
+zijn voor mensen die geen toegang internet ervaring hebben. Kinderen en
+professionals zullen die ervaring wel hebben. Het is maar de vraag wie de
+spil is in het netwerk van de cliënt.)
+er zit een grote discrepantie tussen wat „wij” denken dat goed is voor „hun” en waar
+„ze” werkelijk behoefte aan hebben.
+Professionals kunnen niet genoeg benadrukken hoe belangrijk het is om mensen tijdig
+op te sporen en mee in contact te komen. Terwijl het interview met meneer Mast weer
+overduidelijk laat zien dat hij wel de zorg (indicatie) geregeld wil hebben voor het
+geval hij wegvalt, maar voor de rest het prima redt. De gemeente legt een tuin aan
+waar mensen dan lekker een rondje kunnen lopen, waar niemand gebruik van maakt.
+Terwijl de aanvraag voor een bordje voor een parkeerplaats voor de deur afgewezen
+wordt. Vraag gewoon eerst aan mensen of en waaraan ze dan behoefte hebben.
+Grootste toegevoegde waarde in de beginfase lijkt te zitten in het uit leggen wat er
+is en waarvoor dat er is en hoe je daar dan aanspraak op kunt maken. Een sociale
+kaart, maar dan wel een sociale kaart die past bij deze generatie (denk aan een
+ouderwetse telefoonboek of iets dat zij van oudsher gewend zijn waar het aanbod in
+staat en waar hoe dit ingezet kan worden).
+Waar we ook op moeten letten is de nadruk die steeds gelegd wordt op het in stand
+houden van het sociale netwerk - lees clubjes. Dit is meer gevoel (en meneer Mast),
+maar ik denk dat naarmate mensen ouder worden de behoefte aan sociale contacten echt
+minder wordt. Dat betekent niet meteen eenzaamheid, maar het kringetje wordt kleiner
+en de behoefte om allerlei nieuwe mensen te leren kennen is dan niet meer zo
+aanwezig. Dus ja, bestendigen van het oude, maar inzetten op nieuwe sociale kringen
+is volgens mij geen oplossing die past bij de behoefte van de oudere generatie.
 Uit de casestudies kwamen drie thema's naar voren:
 * {{Internal link|link=LC 00057|name=Signaleren}}