Werkafspraken maken
INHOUD
1. Overzicht
3.1. Meer duidelijkheid behandeling
3.2. Met werkgever afspraken maken
3.3. Het gesprek met je werkgever
3.3.1. Jullie vinden samen een passende manier om met de onduidelijkheid om te gaan
3.3.2. Het blijkt moeilijk te zijn om met de onduidelijkheid om te gaan; er wordt duidelijkheid gecreëerd door ziek te melden
3.3.3. Er wordt (nog) niet vooruit gekeken, maar uitgegaan van de situatie zoals die zich nu voordoet
4. Adviezen
4.1. Wat wil je zelf?
4.2. Open communicatie
Overzicht
Nadat je werkgever op de hoogte is gebracht van je afwezigheid met al dan niet het [null delen van je diagnose,] [SP1] zul je aangeven hoe je de komende periode met je werk wilt omgaan. Meestal weet je dan nog niet hoe jouw behandelplan eruit gaat zien.
Uitgangssituatie (Dilemma)
Je weet niet precies hoe het behandeltraject er gaat uitzien of welke uitwerking de behandeling zal hebben op je functioneren. Hoe maak je afspraken met je werkgever terwijl er nog zoveel onduidelijk is?
Handelingsopties
Meer duidelijkheid [null behandeling][SP2]
Probeer meer duidelijkheid te krijgen over de behandeling.
“In het ziekenhuis gaat alles stapje voor stapje. Ja, maar wat dan als…Dat bekijken we allemaal later wel. Dat vond ik wel lastig want ik kon tegen mijn leidinggevende ook niet zeggen van zo en zo gaat het lopen”.
“Ik heb de eerste keer aan de oncoloog gevraagd: denk je dat ik kan werken als ik chemo krijg? En toen zei ze: ‘Dat mag maar ik heb nog nooit iemand gezien die dat deed.’ En daar was het eigenlijk wel mee [null klaar][SP3] ”
“Toen ik vroeg of ik niet kon blijven werken want ik ben niet een persoon eigenlijk graag thuis zit. Ik heb graag iets te doen en ga graag vooruit met mijn leven en ze hebben tegen mij gezegd van wacht een maand af en geef het een maand de tijd en zie hoe je lichaam reageert op de chemo omdat dat bij elke persoon anders is. Dus ze konden ook niet voorspellen hoe dat bij mij was. Ook gewoon om alles even te laten [null verwerken][SP4] .”
Link: [null Rol][SP5] behandelend arts uitleggen
Met werkgever afspraken maken
Met je werkgever afspraken maken zonder dat er duidelijkheid is over de behandeling of de gevolgen ervan.
“En ja, ik was niet ziek. Tenminste, ik voelde mij niet ziek. Het is alleen maar van die foto's dat ze zeggen je bent ziek. Maar ik voelde niks. Dat is heel raar. En dan, weet je op een gegeven moment beginnen die behandelingen en ja daar word je ziek van. Dat je denkt ik voel me prima maar je gaat ziek worden van de behandelingen.”
Het gesprek met je werkgever
Het gesprek met je werkgever kan tot één van de volgende situaties leiden:
a. Jullie vinden samen een passende manier om met de onduidelijkheid om te gaan.
“Op het werk geven ze mij alle vrijheid. Er is niemand die zegt tegen mij, je moet dit of je moet dat. Ze zeggen gewoon, je gaat 50% werken misschien kan je dat het beste verdelen over 4 of over 5 dagen dan twee lange dagen. Ze zijn ook beschermend. Ze denken voor mij mee wat het beste voor mij is. Maar dat komt ook, ik ben ook eerlijk naar hen toe. En ze weten ook dat ik er geen misbruik van maak. Dus het werkt langs twee kanten.”
[null Dialoog][SP6]
- Werkgever:
(Emoties/gedachten: Ik vind het wel lastig om mijn medewerker met werk lastig te moeten vallen in deze moeilijke tijd, maar ik moet mogelijk wel wat zaken regelen hier, ik zal toch vragen hoe hij/zij naar de komende periode kijkt)
“Weet je al meer over de behandeling en hoe de komende maanden eruit gaan zien?”
- Werknemer: “Nee, ik zou dat zelf ook graag willen weten. In het ziekenhuis wordt alles stap voor stap bekeken. De oncoloog heeft alleen gezegd dat [null ze][SP7] het nog nooit heeft meegemaakt dat iemand blijft werken tijdens de chemo’s.” (Emoties/gedachten: In het ziekenhuis lijken ze niet ver vooruit te kunnen denken. Mijn werkgever wil dat wel. En dat begrijp ik, want ik voel die behoefte zelf ook.) “Ik zou graag afspraken met je willen maken over het werk, maar ik vind het [null vervelend][SP8] als ik ze straks niet kan nakomen.”
- Werkgever: (Emoties/gedachten: Dat is lastig. De situatie zal voorlopig onzeker blijven. We kunnen niet ver vooruit kijken.) “Wat zou je willen doen de komende weken?”
- Werknemer: (Emoties/gedachten: ik heb hier thuis gelukkig al over nagedacht. Ik vind werk belangrijk, het leidt mij af, en ik voel mij ook verantwoordelijk richting het werk. Fysiek voel ik mij nu nog redelijk goed, zolang het gaat wil ik dan ook wel deels blijven werken) “Ik zou het fijn vinden om dinsdag en donderdag te komen werken. Dan zijn Martijn en Lisa er ook. Zij zijn bereid om werkzaamheden van mij overnemen.”
- Werkgever: “Dat lijkt mij prima. Wil je me op de hoogte houden van hoe het gaat? Als je situatie verandert, zullen we misschien nieuwe afspraken moeten maken.”
b. Het blijkt moeilijk te zijn om met de onduidelijkheid om te gaan; er wordt duidelijkheid gecreëerd door ziek te melden.
“De rol van de leidinggevende is op dat moment gewoon heel belangrijk. Van, kan hij in gesprek blijven met zijn medewerker, kan die goed onderzoeken waar de behoefte ligt bij de medewerker, wat kunnen we vragen, wat kunnen we niet vragen, en ook aandacht geeft voor dat stukje contact in het [null team][SP9] [SP10] .”
Link: naar ziekmelding
c. Er wordt (nog) niet vooruit gekeken, maar uitgegaan van de situatie zoals die zich nu voordoet.
“Want ja, voor mijn gevoel had ik nog niks, ja je hebt wel een rare uitslag gehoord maar je bent nog gewoon, ik voelde niks. Dus dan ga je gewoon weer werken.”
Dialogen ter illustratie van de situaties a, b en c.
Dialoog a: Jullie vinden samen een passende manier om met de onduidelijkheid om te [null gaan][SP11] .
Werkgever: (Ik vind het wel lastig om mijn medewerker met werk lastig te moeten vallen in deze moeilijke tijd, maar ik moet mogelijk wel wat zaken hier regelen, ik zal toch vragen hoe hij/zij naar de komende periode kijkt)
“Weet je al meer over de behandeling en hoe de komende maanden eruit gaan zien?”
Werknemer: “Nee, ik zou dat zelf ook graag willen weten. In het ziekenhuis wordt alles stap voor stap bekeken. De oncoloog heeft alleen gezegd dat ze het nog nooit heeft meegemaakt dat iemand blijft werken tijdens de chemo’s.”
(In het ziekenhuis lijken ze niet ver vooruit te kunnen denken. Mijn werkgever wil dat wel. En dat begrijp ik, want ik voel die behoefte zelf ook.)
“Ik zou graag afspraken met je willen maken over het werk, maar ik vind het vervelend als ik ze straks niet kan nakomen.”
Werkgever: (Dat is lastig. De situatie zal voorlopig onzeker blijven. We kunnen niet ver vooruit kijken.)
“Wat zou je willen doen de komende weken?”
Werknemer: (ik heb hier thuis gelukkig al over nagedacht. Ik vind werk belangrijk, het leidt mij af, en ik voel mij ook verantwoordelijk richting het werk. Fysiek voel ik mij nu nog redelijk goed, zolang het gaat wil ik dan ook wel deels blijven werken)
“Ik zou het fijn vinden om dinsdag en donderdag te komen werken. Dan zijn Martijn en Lisa er ook. Zij zijn bereid om werkzaamheden van mij overnemen.”
Werkgever: “Dat lijkt mij prima. Wil je me op de hoogte houden van hoe het gaat? Als je situatie verandert zullen we misschien nieuwe afspraken moeten maken.”
Dialoog b: Het blijkt moeilijk te zijn om met de onduidelijkheid om te gaan; er wordt duidelijkheid gecreëerd door ziek te melden.
Werknemer: “Er gebeurt zo ontzettend veel op dit moment. Mijn agenda staat vol met doktersafspraken. Ik word van de één naar de ander gestuurd. Reken deze week niet op me.
Werkgever: “Bedoel je dat je van plan bent om volgende week weer te komen werken?”
Werknemer: “Ja zeker. Als het lukt wil ik graag komen.”
Werkgever: (Iemand die komt en gaat, dat gaat me teveel onrust geven. Ik wil weten waar ik aan toe ben, wil continuïteit kunnen waarborgen.)
“Het lijkt me echt verstandiger om thuis te blijven en het werk los te laten. Je bent ziek. Heel erg ziek!”
Werknemer: (Er wordt eigenlijk niet eens gevraagd hoe ik er naar kijk, wat ik wil, en wat er misschien wel nog mogelijk is. Begrijpt hij niet hoe belangrijk mijn werk voor me is?)
“Ik ben niet alleen maar ziek hoor! Er zijn taken die ik gewoon kan blijven uitvoeren.”
Werkgever: “Neem toch rust, je zult het nodig hebben.”
Werknemer: (Het was fijn geweest als we samen een vorm hadden kunnen vinden, maar die ruimte is er niet. Ik zal me erbij neer moeten leggen.)
Dialoog c: Er wordt (nog) niet vooruit gekeken, maar uitgegaan van de situatie zoals die zich nu voordoet.
Werknemer: “Ik heb een slechte diagnose gehad, maar voel me totaal niet ziek. Ik wil graag gewoon doorgaan met werken.”
(Laat mijn leven alsjeblieft zolang mogelijk normaal blijven.)
Werkgever: (Ik waardeer zijn openheid, zijn bereidwilligheid. Ik wil hem graag ter wille zijn.)
“Als jij dat wilt is dat natuurlijk prima. Laat het maar weten als ik iets voor je kan doen.”
contactname tijdens sick leave period
Een kankerdiagnose schudt je leven dooreen. Dat vraagt de nodige verwerkingstijd. Die tijd verschilt van individu tot individu. Het is dan ook geen enkel probleem dat je gedachten in die fase niet naar je werk uitgaan. Maar toch is het interessant om minimaal contact te houden.
In de praktijk zien we echter dat er soms radiostilte ontstaat tussen werknemer en werkgever. Vanuit de veronderstelling dat het nu toch niet het moment is om de zieke collega daarmee te belasten houdt men niet altijd contact tijdens het ziekteverlof. Men verantwoordt dit gedrag vanuit de gedachte dat de zieke collega andere dingen aan zijn hoofd heeft. Op zijn beurt kan dit door de zieke werknemer geïnterpreteerd worden als “Ik ben vervangbaar. Ze missen mij niet’ of zelfs “ik denk dat mijn collega’s kwaad zijn omdat ik hen nu al dat extra werk bezorg doordat mijn taken over hen verdeeld worden, en ze hadden het al zo druk.”
Nochtans is het zeer cruciaal om contact te houden, net omdat er anders afstand gecreëerd wordt en dit de drempel verhoogt om alsnog contact op te nemen.
Waarom contact blijven houden?
o Je kan niet niet communiceren in deze situatie.
o Het toont de betrokkenheid, zowel van de werknemer als van de werkgever. De werknemer voelt zich niet vergeten, voelt zich nog steeds deel van het team in zekere zin. En de werkgever kan via het contact de basis leggen om op een later tijdstip over zijn/haar terugkeer te praten. En op die manier kan je de werknemer ook contacteren indien nodig om een vraag die opduikt beantwoord te zien.
o Het is een welgekomen bron van sociaal contact tijdens de periode van ziekteverlof
o Het kan goedbedoeld zijn dat je de medewerker even ‘met rust’ wil laten en die niet wil lastigvallen met werkgerelateerde zaken, maar weet dat dit kan overkomen als ‘ik ben niet meer van tel’
o Zorgt voor ietwat meer duidelijkheid in een periode van onduidelijkheid
o Zorgt voor meer begrip bij alle partijen
o Zorgt voor meer controle: werkgever krijgt zelf ook meer zicht op wat komt en krijgt hierdoor ook meer gevoel van controle, gezien die actie kan ondernemen waar nodig
o Voel je als werknemer niet schuldig omwille van je afwezigheid. Door op regelmatige tijdstippen contact te houden met de werkvloer, met respect voor je privacy kan je je collega’s en chef perspectief geven zodat ook zij verder kunnen.
o Weet dat wat je deelt invloed kan hebben op het vergemakkelijken van je terugkeer naar werk.
(verwerken van input uit Bijlage 6 over communicatie printen uit WP2)
[SP1]Link naar S3 BE Delen diagnose
[SP2]Link met S1 – diagnose krijgen
[SP3]Minder herkenbaar voor VL? Weglaten dit citaat? Vervangen door onderstaand citaat? (past onderstaand beter bij de onduidelijkheid zelf is behandeling bekend, dan nog is niet duidelijk wat deze behandeling met je doet?
[SP4]Link naar rol multidisciplinair team
[SP5]Link naar rol behandelend arts? Reeds visie op werk bevragen? Open vragen… ipv heb je al een afwezigheidsbriefje voor je werk? Hoe kijk je ten aanzien van je werk in deze periode? ????
[SP6]Leesbaarheid dialoog, ok? Emoties op andere manier of meer verborgen laten voorkomen vb. pas laten verschijnen als je over emoties scrolt?
[SP7]Wordt in VL niet zo uitgesproken, eerder met voorzichtigheid de verantwoordelijkheid bij de patiënt leggen ( en therapietrouwheid garanderen)
Alternatief … dat ik zelf moet aanvoelen tot wat ik in staat ben, en dat er geen garanties zijn over hoe ik op de behandeling zal reageren.
[SP8]…ik heb schrik dat ik ze niet zal kunnen nakomen, omdat er nog zoveel onduidelijk is. (Ik weet nog niet wat de chemo met me doet, ik heb schrik dat het best wel heftig zal zijn)
[SP9]Link naar communicatie
[SP10]Komt dit citaat van een werknemer? Kan interessant zijn te weten vanuit welke rol dit citaat komt?
[SP11]Onmiddellijk na a plaatsen? “Om tekst te breken”
Enkele tips voor tijdens de communicatie
· Spreek af waarover je op de hoogte gehouden wil worden tijdens je afwezigheid
Wat zou je willen weten over hoe het momenteel op het werk gaat? Waarover wil je op de hoogte gehouden worden? Hoe wil je je afwezigheidsmelding formuleren in je mailbox?
Spreek ook af of de collega’s je mogen contacteren op je privé-adres. Mag je privé-adres gedeeld worden?
Bespreek ook de frequentie van het contact en besef ook dat dit kan wijzigen over de tijd heen.
Bepaal ook via welke kanalen jullie contact zullen houden (face-to-face contacten? Telefoon? Sms? Email?...)
· Bereid de werkoverdracht gezamenlijk voor
Weet dat je als werkgever/teamcoach verantwoordelijk is voor de herverdeling van de taken. Geef als werknemer aan of er eventueel iemand is die als aanspreekpunt kan fungeren die goed zicht heeft op jouw takenpakket. Geef aan of er eventueel prioritaire taken zijn om te bespreken voor wat betreft de herverdeling. Zijn er gemaakte werkafspraken waar je werkgever van op de hoogte gebracht dient te worden? Het kan immers goed zijn om de herverdeling van taken gezamenlijk te bespreken. Op die manier erken je de werknemer in zijn functie en worden losse eindjes vermeden. Ook als er vervanging nodig blijkt te zijn is het een meerwaarde als het gesprek hierover gevoerd wordt.