Tijdens de workshop “Ethics of care” ben ik verbaasd over het feit dat mij geen actuele werksituaties te binnen schieten. Er komen alleen maar beelden vanuit het verleden omhoog. Herinneringen aan bijeenkomsten met het team Bemoeizorg van de GGD. In elke casus kwamen ethische afwegingen aan de orde en in de intervisie die ik voor het team begeleidde durf ik wel te stellen dat dit het hoofdthema was (zonder dat we het ooit zo genoemd hebben). Wat zou het ons gebracht hebben als we daar bewuster mee bezig waren geweest?
Kennelijk onthou ik alleen de situaties die ik moeilijk vond of waarin ik innerlijke conflicten heb gevoeld. Maar het kan niet anders dan dat het zich in de dagelijkse praktijk ook voordoet, het zal een andere manier van kijken vragen.
In I Know How merk ik wel dat ik soms suggesties of ideeën van anderen ogenblikkelijk verwerp. Zo denk ik bijvoorbeeld dat het niet kan werken om medisch specialisten en verpleegkundigen in de spreekkamer te laten vragen naar werk, laat staan om medici te vragen contact te leggen met een werkgever. Nog los van de vraag hoe je twee werelden die elkaar nauwelijks kennen naar elkaar toe kunt laten bewegen ben ik altijd bang dat het mensen nog afhankelijker maakt van professionals. Afhankelijk zijn van professionals is voor mij een groot schrikbeeld, iets wat ik ten alle tijde tracht te voorkomen en mocht de situatie zich toch voordoen, dan zal ik heel hard mijn best doen om die zo snel mogelijk te keren.
Of als een gemeente voorzieningen heeft gecreëerd waar mensen vervolgens geen gebruik van maken dan vind ik dat stiekem heel grappig en ook dom. Mensen zoeken zelf naar oplossingen, dat zou ik ook doen, zo ontzettend logisch.
Mijn overtuigingen sturen me in sterke mate, maar ik realiseer me dat ik daarmee ook heel sturend naar anderen kan zijn en niet veel ruimte laat voor andere beelden en overtuigingen.
Dat laatste wil ik graag veranderen. Ik neem me voor meer stil te staan bij mijn eigen waarden, zodanig dat ik ze kan uitleggen aan mezelf en aan anderen. Waarmee ik tegelijkertijd uitnodigend wil zijn naar anderen om hetzelfde te doen.
Experience, afkomstig van: Marjan de Smit
Nav workshop over Ethics of Care was ik verbaasd over het feit dat ik niet heel veel praktijkvoorbeelden kon bedenken rondom dit thema. Hoe kan dat?
- Startdatum
- maart 16, 2020
- Einddatum
- maart 16, 2020
Generieke principes
Principes die kunnnen worden toegepast in geleerde lessen.
Geleerde lessen
Let op! De geleerde lessen opgedaan in jouw ervaringen met de praktijk worden gedeeld met alle deelnemers. Deel hier geen privacy-gevoelige informatie!
Geleerde les: Kritische reflectie
Samenvatting:
Met kritische reflectie wordt inzicht gekregen in de overtuigingen en beweegredenen van belanghebbenden.
Context:
Reflectie Ethics of Care, 20 februari 2020
Tijdens de workshop “Ethics of care” ben ik verbaasd over het feit dat mij geen actuele werksituaties te binnen schieten. Er komen alleen maar beelden vanuit het verleden omhoog. Herinneringen aan bijeenkomsten met het team Bemoeizorg van de GGD. In elke casus kwamen ethische afwegingen aan de orde en in de intervisie die ik voor het team begeleidde durf ik wel te stellen dat dit het hoofdthema was (zonder dat we het ooit zo genoemd hebben). Wat zou het ons gebracht hebben als we daar bewuster mee bezig waren geweest?
Kennelijk onthou ik alleen de situaties die ik moeilijk vond of waarin ik innerlijke conflicten heb gevoeld. Maar het kan niet anders dan dat het zich in de dagelijkse praktijk ook voordoet, het zal een andere manier van kijken vragen.
In I Know How merk ik wel dat ik soms suggesties of ideeën van anderen ogenblikkelijk verwerp. Zo denk ik bijvoorbeeld dat het niet kan werken om medisch specialisten en verpleegkundigen in de spreekkamer te laten vragen naar werk, laat staan om medici te vragen contact te leggen met een werkgever. Nog los van de vraag hoe je twee werelden die elkaar nauwelijks kennen naar elkaar toe kunt laten bewegen ben ik altijd bang dat het mensen nog afhankelijker maakt van professionals. Afhankelijk zijn van professionals is voor mij een groot schrikbeeld, iets wat ik ten alle tijde tracht te voorkomen en mocht de situatie zich toch voordoen, dan zal ik heel hard mijn best doen om die zo snel mogelijk te keren.
Of als een gemeente voorzieningen heeft gecreëerd waar mensen vervolgens geen gebruik van maken dan vind ik dat stiekem heel grappig en ook dom. Mensen zoeken zelf naar oplossingen, dat zou ik ook doen, zo ontzettend logisch.
Mijn overtuigingen sturen me in sterke mate, maar ik realiseer me dat ik daarmee ook heel sturend naar anderen kan zijn en niet veel ruimte laat voor andere beelden en overtuigingen.
Dat laatste wil ik graag veranderen. Ik neem me voor meer stil te staan bij mijn eigen waarden, zodanig dat ik ze kan uitleggen aan mezelf en aan anderen. Waarmee ik tegelijkertijd uitnodigend wil zijn naar anderen om hetzelfde te doen.
Met kritische reflectie wordt de stap gemaakt van eersteoredeobservaties naar tweedeordeobrvaties.
<accesscontrol>Access:FftF september 2019</accesscontrol>
