DC 00062

Burgers en natuurpartijen langs de Nederlandse en Zeeuwse kust zagen de gevaren van deze groei van het verblijfstoerisme en lieten van zich horen. Er kwam weerstand tegen verdere verstening aan de kust; ‘we willen geen Belgische toestanden met flatgebouwen langs zee’. Resultaat was het Landelijke Kustpact dat in 2017 door ruim 50 partijen werd ondertekend. Zeeland was de eerste provincie die dit vertaalde naar een eigen document: de Zeeuwse Kustvisie (2018). Er werden afspraken gemaakt waar wel en niet gebouwd mag worden. En onder welke voorwaarden.

In de internationale media kwam er steeds meer aandacht voor massatoerisme. Beelden van cruiseschepen in een overvol Venetië of inwoners uit Barcelona die protesteerden tegen de continue drukte en hoge huizenprijzen als gevolg van het groeiende aantal toeristen. Ook in Amsterdam werd gesproken over rolkofferterreur en overlast van feestende toeristen. En in Zeeland klonken geluiden over de groeiende drukte en overlast voor inwoners.

Deze ervaren nadelen bevinden zich voornamelijk aan de kust. In het Zeeuwse ‘binnenland’ zien vele inwoners, ondernemers en politici het toerisme als een kans. De komst van meer bezoekers brengt levendigheid en geld in het laatje. Dankzij deze inkomsten is er bestaansrecht voor de lokale supermarkt, bakker en café. Het kan een welkome aanvulling zijn om de leefbaarheid van de samenleving te vergroten. Hoe naar toerisme wordt gekeken, verschilt dus sterk per regio en soms zelfs per woonplaats.

Om de impact van het toerisme op de inwoners van Zeeland te meten heeft het HZ Kenniscentrum Kusttoerisme in 2019 en 2022 een inwonersonderzoek uitgevoerd. De rapportages geven inzicht in de steun van inwoners voor verdere groei van het toerisme en in de ervaren voordelen en nadelen.