Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
Ik ben met een doel naar de tweedaagse werksessie in Lille gegaan op 20 en 21 januari. Ik wilde het analyse model introduceren, toepassen en met de deelnemers de co-creatie sessies voorbereiden. Verder wilde ik de planning wijzigen. | |||
Tijdens de tweedaagse bijeenkomst ben ik doorlopend aan het zoeken geweest naar mogelijkheden om de groep in mijn gedachtenspoor mee te nemen. Dat is gedeeltelijk gelukt. Ik was erg moe na afloop en een gevoel van ontevredenheid overheerste. Ik wil weten waar deze vermoeidheid en ontevredenheid vandaan komt. Verder heb ik het idee dat ik iets te herstellen heb richting Ann, de voorzitter van het overleg. In aanvang was het mijn intentie haar te helpen, maar uiteindelijk heb ik vanuit irritatie richting haar gereageerd en zijn we steeds meer langs elkaar heen gaan praten. Naarmate de tijd vorderde was ik er steeds minder op gericht om haar nog te begrijpen en steeds meer om mijn gelijk te halen. Vermoeidheid en de taalbarriere speelden daarbij zeker een rol, maar mijn grondhouding was niet de juiste. | |||
Ik zag deze werksessie als een prima gelegenheid om mijn nieuw opgedane kennis in te zetten, mezelf als “deskundige” in de sociale theorie te profileren. Ik wist dat het een ingewikkelde bijeenkomst ging worden. Dat was al af te leiden uit de opmaak van de agenda en uit eerdere ervaringen. Daarom zat ik er strak in, zocht ik houvast in kennis en kon ik niet soepel bewegen in het proces, zoals ik dat graag doe en zoals dat veel beter bij me past. Naderhand baal ik van de verspilde energie en de kansen die ik heb laten liggen. | |||
Rest me niets anders dan te gaan herstellen en de situatie om te zetten in een leerervaring. | |||
Luisteren, vooral luisteren en niet te snel zelf je punt willen maken. Tegen de leuning zitten en niet op het puntje van mijn stoel. Het zijn maar kleine dingen, maar ze maken wel het verschil. En vooral ook: eigen kracht gebruiken, niet proberen om Petra te imiteren. We zijn verschillende mensen met verschillende krachten. Tevreden zijn met wie ik ben en mezelf niet veroordelen om iets wat ik nog niet kan. | |||
{{Event | {{Event | ||
|Part of=MFF Contributor PR 00008 | |Part of=MFF Contributor PR 00008 | ||
Versie van 6 jun 2020 13:05
Ik ben met een doel naar de tweedaagse werksessie in Lille gegaan op 20 en 21 januari. Ik wilde het analyse model introduceren, toepassen en met de deelnemers de co-creatie sessies voorbereiden. Verder wilde ik de planning wijzigen.
Tijdens de tweedaagse bijeenkomst ben ik doorlopend aan het zoeken geweest naar mogelijkheden om de groep in mijn gedachtenspoor mee te nemen. Dat is gedeeltelijk gelukt. Ik was erg moe na afloop en een gevoel van ontevredenheid overheerste. Ik wil weten waar deze vermoeidheid en ontevredenheid vandaan komt. Verder heb ik het idee dat ik iets te herstellen heb richting Ann, de voorzitter van het overleg. In aanvang was het mijn intentie haar te helpen, maar uiteindelijk heb ik vanuit irritatie richting haar gereageerd en zijn we steeds meer langs elkaar heen gaan praten. Naarmate de tijd vorderde was ik er steeds minder op gericht om haar nog te begrijpen en steeds meer om mijn gelijk te halen. Vermoeidheid en de taalbarriere speelden daarbij zeker een rol, maar mijn grondhouding was niet de juiste.
Ik zag deze werksessie als een prima gelegenheid om mijn nieuw opgedane kennis in te zetten, mezelf als “deskundige” in de sociale theorie te profileren. Ik wist dat het een ingewikkelde bijeenkomst ging worden. Dat was al af te leiden uit de opmaak van de agenda en uit eerdere ervaringen. Daarom zat ik er strak in, zocht ik houvast in kennis en kon ik niet soepel bewegen in het proces, zoals ik dat graag doe en zoals dat veel beter bij me past. Naderhand baal ik van de verspilde energie en de kansen die ik heb laten liggen.
Rest me niets anders dan te gaan herstellen en de situatie om te zetten in een leerervaring. Luisteren, vooral luisteren en niet te snel zelf je punt willen maken. Tegen de leuning zitten en niet op het puntje van mijn stoel. Het zijn maar kleine dingen, maar ze maken wel het verschil. En vooral ook: eigen kracht gebruiken, niet proberen om Petra te imiteren. We zijn verschillende mensen met verschillende krachten. Tevreden zijn met wie ik ben en mezelf niet veroordelen om iets wat ik nog niet kan.
<accesscontrol>Access:FftF september 2019</accesscontrol>