|
|
| (8 tussenliggende versies door 5 gebruikers niet weergegeven) |
| Regel 1: |
Regel 1: |
| {{startemmtranslate}} | | {{int:{{PAGENAME}}}} |
| | |
| {{endemmtranslate}}
| |
| {{LC EMont VN config}} | | {{LC EMont VN config}} |
| {{Light Context | | {{Light Context |
| Regel 9: |
Regel 7: |
| |Sequence number=62500 | | |Sequence number=62500 |
| |Context type=Situation | | |Context type=Situation |
| |Heading=Tweede gesprek (S3) | | |Heading=Werkafspraken maken |
| |HeadingEn=Second conversation (S3) | | |HeadingEn=Making work arrangements |
| |Summary=Tweede gesprek (S3). | | |HeadingFr=2. Annoncer la maladie au travail (RH et Manager) |
| | |HeadingBe=Werkafspraken maken |
| | |Summary=Het is nog niet duidelijk hoe jouw (behandel)traject eruit gaat zien. Welke afspraken kun je met je werkgever maken als je nog geen idee hebt welke behandelingen je gaat krijgen en wat het effect daarvan gaat zijn? |
| | |SummaryFr=A l’annonce, vous ne savez pas encore clairement quel sera le parcours de soins et le processus des traitements. Il peut donc être compliqué de prendre les decisions avec l’employeur si vous ne savez pas quel traitement vous recevrez et quels seront les effets et consequences. |
| | |SummaryBe=Nadat je werkgever op de hoogte is gebracht van je ziekte zal je aan moeten geven hoe je de komende periode met je werk wilt omgaan. Meestal weet je dan nog niet hoe jouw behandelplan eruit gaat zien. |
| |Show referred by=Nee | | |Show referred by=Nee |
| |Show edit button=Ja | | |Show edit button=Ja |
| Regel 18: |
Regel 20: |
| }} | | }} |
| {{LC EMont VN additional}} | | {{LC EMont VN additional}} |
| {{Paragraph
| |
| |Paragraph language=Dutch
| |
| |Paragraph collapsible=Nee
| |
| |Paragraph type=Text
| |
| |Paragraph=Achtergrondinformatie
| |
| Het ‘tweede gesprek’ is het gesprek ná de diagnose. In veel gevallen is er weinig bekend over het te volgen behandelingstraject ten tijde van het eerste gesprek met de werkgever (zie situatie 1). In het eerste gesprek maakt de werknemer de keus of hij/zij de diagnose deelt met de werkgever en of er in details wordt getreden. Omdat er ten tijde van het eerste gesprek nog weinig bekend is over de behandeling, en het nieuws nog moet bezinken, is er vaak nog geen duidelijkheid over de gevolgen voor het werk. Sommige werknemers zullen hier ook weinig mee bezig zijn (focussen zich op eigen acceptatie) terwijl andere hier weer wel erg mee bezig zijn (kostwinnaars, zelfstandige, mensen die werk zien als deel van hun identiteit).
| |
|
| |
|
| |
| De ene werknemer is de andere niet. Voor de een betekent een dergelijke diagnose rust en afstand nemen van de werkvloer, voor de ander is werk juist een afleiding en biedt het structuur. (IKH)
| |
|
| |
|
| |
| Hoe snel het eerste en het tweede gesprek op elkaar volgen verschilt erg per diagnose: verschillende factoren dragen hieraan bij zoals: fysieke/mentale gezondheid, diagnose, behandelingsmogelijkheden, etc.
| |
|
| |
|
| |
| Aanleiding tot de situatie
| |
|
| |
|
| |
| #In het eerste gesprek met mijn werkgever heb ik de diagnose medegedeeld (zie situatie 1).
| |
| #Intussen heb ik met de oncoloog een behandelingsplan opgesteld en weet ik iets meer over het traject dat ik medisch ga doorlopen. Toch kan er tijdens de behandeling nog veel veranderen.
| |
| #De behandeling heeft invloed op mijn werk maar ik weet nog niet hoe en op welke manier.
| |
| #In een tweede gesprek met mijn werkgever vertel ik hoe het traject er op het moment uit gaat zien. Er is nog veel onduidelijk voor mij en ik vind het lastig om te overzien wat er gaat gebeuren.
| |
| }}
| |
