Periode: 1 januari 2016 tot: 2 januari 2016
Situatie[brontekst bewerken]
Ruim 5 jaar geleden begon ik me minder goed te voelen, ik had al heel lang veel pijn. Pijn onder mijn ribben en in mijn heup. Ik vond mezelf nog wel jong voor zulke klachten en ging naar mijn huisarts. Ik was ook erg moe. De huisarts liet mijn bloed onderzoeken op ontstekingsziekten en een algemene bloedcontrole. Ik had een heel laag ijzergehalte in mijn bloed, een hb van 3,5, ik was doodmoe en had veel pijn. Toch werd ik niet doorgestuurd naar de internist. Uiteindelijk ging ik naar de reumatoloog. De reumatoloog die me onderzocht schrok van mijn bloedwaarden. Hij was boos op de huisarts, omdat deze eerder had moeten ingrijpen. Hij belde meteen de hematoloog op of hij mij direct kon zien. Ik werd daarna opgenomen op de interne verpleegafdeling voor onderzoek. Er werd bloed afgenomen, onderzoeken en scans werden gedaan en het was al snel duidelijk: ik had de ziekte van Kahler. De dokter vertelde me dit terwijl ik alleen was op de verpleegzaal. Ik was overstuur, helemaal van de kaart en toen hebben ze me van de zaal af gereden, mijn man gebeld en in een kamertje apart alles uitgelegd. Ik was zo ziek dat het ook niet helemaal goed tot me doordrong.
Volgende situatie(s):
De behandeling
Meer over de situatie[brontekst bewerken]
Gemeenschappelijke doelstelling
Succesfactoren
Interventie
Interventieeffect