(deels) Ziekmelden (S5-1)

⧼IKH S5-1⧽

Context structure (for development purposes only)

Roles in this situation: Werkgever in ziekmelding (Werkgever S5-1)
Building Block (BB) Identity in this situation: Werkgever (Identity S5-1)
Building Block (BB) Dilemma in this situation:
Building Block (BB) Dialog in this situation:
Building Block (BB) Synchronizer in this situation:

Supercontext: Ziekmelding (S5)
Subcontexts: Werkgever in ziekmelding (Werkgever S5-1)

Op het moment dat je de diagnose kanker krijgt (en soms al daarvoor door fysieke klachten die uiteindelijk leiden tot de diagnose), zal je als werknemer ook moeten gaan nadenken over wat dit gaat betekenen voor je werk. Ga je je (deels) ziekmelden of niet? Deze keuze is niet altijd makkelijk en kan beïnvloed worden door bijvoorbeeld je leidinggevende of collega's.

Iedere organisatie heeft het proces van [| ziekmelding] op een eigen manier geregeld. Zodra je je hebt ziekgemeld krijg je te maken met de [| Wet verbetering Poortwachter].

“Ik heb vanaf het begin steeds gezegd; ‘Als het kan voor mezelf wil ik graag blijven werken.’ Voor mijn werkgever stond die deur altijd open. Ik heb wel zelf het initiatief genomen. Ik heb een mail gestuurd naar mijn baas met de vraag of het goed was als ik de komende acht weken één dag in de week zou komen werken. Daar had ik al over nagedacht. Ik vraag dan dus eigenlijk toestemming aan de directeur of hij het goed vindt. Dan heb ik mijn collega’s geïnformeerd; ‘Jongens, ik kom de komende weken op woensdag of donderdag.’ [...] Inderdaad, het initiatief ligt bij mij dus als ik niks laat horen en ik blijf tot december thuis dan is het ook goed. Ik vind het wel prettig. Als mijn baas zou zeggen; ‘Kun je alweer komen werken, dan zou ik me wel alweer een beetje bezwaard voelen. Dan voel je je alweer een beetje bezwaard om nee te zeggen. Mijn werkgever zegt in principe, blijf maar thuis maar als je wilt komen werken, geef een seintje en kom maar werken. Dat voelt prima voor mij. Het is ook laagdrempelig. Ik kan gewoon een appje sturen of een mailtje en dan krijg ik zo weer antwoord; ‘prima, kom maar.’”