ZIEKTEMELDING [bewerken | brontekst bewerken]
Inleiding [bewerken | brontekst bewerken]
Je kreeg de diagnose ‘kanker’ van je arts. Om wettelijk in orde te zijn moet je je werkgever zo snel als mogelijk hierover informeren. Vaak staat het indienen van een zogenaamd ziektebriefje vermeld in de CAO of het arbeidsreglement van je bedrijf.
Waarom het belangrijk is [bewerken | brontekst bewerken]
Het al dan niet delen van jouw diagnose is een persoonlijke keuze en niet wettelijk verplicht. Wel ben je verplicht je werkgever te informeren over je afwezigheid wegens ziekte. Bovendien zorgt deze melding ervoor dat je doorbetaald blijft.
Tips & Tricks [bewerken | brontekst bewerken]
Breng je ziektebriefje tijdig binnen [bewerken | brontekst bewerken]
Praktisch gezien heb je 48u om je ziektebriefje (van je behandelend arts) te bezorgen aan je werkgever. Zo ben je er zeker van dat je voor die ziektedagen betaald wordt. Dien je je ziektebriefje te laat in dan moet de werkgever de ziektedagen die voorafgaan aan de ontvangst van het ziektebriefje niet betalen.
Gewaarborgd loon: wat is dat? [bewerken | brontekst bewerken]
Vanaf de eerste dag dat je afwezig bent wegens ziekte start jouw ziekteverlof en een jouw periode van gewaarborgd loon1. Na de periode van gewaarborgd loon word je arbeidsongeschikt en krijg je een uitkering van jouw mutualiteit . Meer info hierover vind je hier.
Tools & Extra info [bewerken | brontekst bewerken]
DELEN DIAGNOSE [bewerken | brontekst bewerken]
Inleiding [bewerken | brontekst bewerken]
Zoals je weet ben je niet verplicht om jouw diagnose te delen. Of iets bespreekbaar is of niet, hangt niet alleen af van jou als persoon maar ook van jouw context. Hoe was je band vóór de diagnose met je leidinggevende? Dit zijn factoren die mee zullen spelen in jouw beslissing wat je wanneer tegen wie zegt of dat je ervoor kiest om helemaal niets te zeggen.
Waarom het belangrijk is [bewerken | brontekst bewerken]
Omdat ‘jouw diagnose delen’ niet verplicht is heb je drie keuzemogelijkheden
- Je deelt jouw diagnose NIET
- Je deelt jouw diagnose ONMIDDELLIJK
- Je deelt jouw diagnose op een LATER moment
Elke optie heeft voor- en nadelen en is afhankelijk van wat jij op dit moment nodig hebt binnen jouw persoonlijke werkcontext.
Een respectvolle duidelijke communicatie van in het begin vormen de stapstenen naar herstel-bevorderend werken tijdens en na je kanker(behandeling).
De werkgever niet informeren [bewerken | brontekst bewerken]
Voordelen: [bewerken | brontekst bewerken]
- Je krijgt geen lastige vragen over zaken die jij als privé materie beschouwt
- Het leven op je werk gaat verder zijn gewone gang
Nadelen: [bewerken | brontekst bewerken]
- Geen begrip (want men kent je situatie niet)
- Je leidinggevende gaat zelf ‘gaten’ invullen
Als je op het secretariaat werkt, valt het op als je er niet bent. Toen ik afwezig was, mocht iedereen weten dat ik borstkanker had. Ik wilde het zelf niet aan de grote klok hangen. Ik wou geen medelijden of ongemakkelijke reacties van collega’s. Ik kreeg wel enorm veel kaartjes, zelfs van mensen van wie ik het niet had verwacht. Dat deed deugd. Ik denk dat iedereen zijn naam wel ergens op stond.”
De werkgever direct informeren [bewerken | brontekst bewerken]
Voordelen: [bewerken | brontekst bewerken]
- Meer begrip op de werkvloer voor jouw afwezigheid omwille van de diagnose
- Geen speculatie in de wandelgangen van de werkvloer over de reden van je afwezigheid
- Meer begrip bij terugkeer naar het werk
- Duidelijkheid naar de werkgever over je ziekteperiode zodat er kan geanticipeerd worden in functie van taken en eventuele vervanging
Nadelen:[bewerken | brontekst bewerken]
- Compassie en overbescherming
- Vragen naar zaken die je liever privé houdt (bv. medische details)
“Ik heb mijn borstkankerdiagnose direct laten weten aan directie en collega’s. Via mail kon ik beter mijn gedachten, woorden en gevoelens beschrijven. Het was voor mij ook een manier om alles zelf beter te kunnen plaatsen”.
“De dag van mijn diagnose heb ik heel veel mensen opgebeld. Ook mijn werkgever. Ik liet hen weten hoe ik naar de situatie keek. Hoopvol.”
Ik heb mijn ziekte nooit verzwegen, ik heb altijd zeer open en transparant gecommuniceerd. Er is geen reden om daar geheimzinnig over te doen. Ziek zijn is geen schande. Je kiest daar zelf niet voor, dat overkomt je.
De werkgever later informeren over jouw diagnose [bewerken | brontekst bewerken]
“Ik kreeg de diagnose kanker maar ik zeg hier voorlopig niets over aan mijn werkgever.
Er zijn verschillende redenen om een vermoeden van kanker of de kankerdiagnose (in het begin) niet te delen met je werkgever:
- De relatie met je werkgever is niet goed en je wilt eerst nadenken over hoe is dit gaat communiceren;
- Je bent onwetend over wat de diagnose inhoudt voor je persoonlijk en werk-leven. Je hebt bv. nog geen zicht op jouw toekomstig behandelplan.
- Je bent onzeker over wat het effect van jouw diagnose zal zijn op het verloop van jouw job. (Al dan niet krijgen van promotie, het kunnen behouden van de job die je zo graag doet)
- Je hebt zelf tijd nodig om alles te verwerken vooraleer je de diagnose deelt met de mensen op de werkvloer.
“Op het moment van de diagnose is alles nog onzeker. Pas nadat de behandeling vastligt, wordt het overzichtelijk. Toch zeker in mijn geval, want ik had geen uitzaaiingen. Als je pad gekend is, kan je je werksituatie beter inschatten en helpt het om opnieuw een vooruitzicht te hebben.”
Tips & Tricks [bewerken | brontekst bewerken]
Deel de impact van je diagnose zo snel als mogelijk met je werkgever [bewerken | brontekst bewerken]
Zoals je weet hoef je je diagnose niet te delen met je werkgever. Het woord kanker hoef je niet uit te spreken als je dit niet wil. Wel is het zowel juridisch als naar jouw persoonlijk herstel toe belangrijk aan te geven dat je ziek bent en te zeggen wat je wel al weet. Zo weten zowel jij als je collega’s, direct leidinggevende en werkgever wat er te wachten staat. Net in zulke onzekerheid is alles wat je zeker weet (of kan te weten komen) een houvast voor alle partijen.
Wie ga je informeren, wat ga je vertellen en wanneer? [bewerken | brontekst bewerken]
Ga in eerste instantie bij jezelf na wat je belangrijk vindt om te delen met je direct leidinggevende, je directie, HR- dienst. Elke persoon heeft immers een ander petje op en je hoeft niet alles met iedereen te delen, laat staan hetzelfde. Ga na wat een bepaalde persoon in een bepaalde functie voor jou kan betekenen.
- Wat wil je die persoon zeggen ifv jouw professioneel functioneren?
- Hoe zeg je het? Via mail, telefonisch of toch liever persoonlijk?
- Wanneer zeg je het? Dit hangt deels af van het communicatiemiddel dat je gebruikt. Uit onderzoek blijkt echter dat je dit het best zo vroeg mogelijk doet.
“Ik deelde mijn diagnose eerst met een collega met wie ik een goede vertrouwensband had. Pas daarna stapte ik naar mijn leidinggevende”
Schakel iemand in die je vertrouwt. [bewerken | brontekst bewerken]
Je hoeft het niet zelf te doen. Je moet het niet alleen doen.
Bij voorkeur geef je zelf de boodschap, maar vind je dit te moeilijk of ben je er nog niet klaar voor? Doe het dan via een vertrouwenspersoon (op de werkvloer). Dit kan de persoon zijn die daarvoor gemandateerd is maar evengoed een collega waar je een goede band mee hebt of een familielid dat al op de hoogte is. Hij/zij vormt dan een soort poortwachter die info langs beide kanten kan filteren. Zodat jij niet overweldigd wordt door info.
Ook jouw werkgever heeft vragen: Maak afspraken over wat jij wil. [bewerken | brontekst bewerken]
De kankerdiagnose zet je leven op zijn kop. Vragen, twijfels, angst, schuldgevoel, kwaadheid, hoop en moed wisselen elkaar in een razendsnel tempo af. Net als in een achtbaan.
Weet dat de mensen waarmee je de diagnose deelt min of meer door dezelfde emoties gaan, hetzij met een andere intensiteit en andere volgorde dan jij die ervaart. Ook jouw werkgever zit met vragen. Men maakt zich zorgen over jouw welzijn en de opvolging van taken.
Mensen leven mee maar weten niet goed hoe er mee om te gaan. Iedereen is zoekend in wat de beste houding is tegenover deze nieuwe situatie. Geef mee wat je graag hebt. Heb je tijd nodig of wil je gewoon verder met je leven en werk alsof er niets gebeurd is? Dat kan.
Maak hier afspraken rond met alle betrokkenen vanuit jouw wensen en behoeften op dit moment. Hoe je dit doet kan je lezen in “Werkafspraken maken”
Door de zaken te benoemen die je wel al weet, creëer je een openheid die de terugkeer naar werk bevordert
“Ik voelde mij vaak schuldig tegenover mijn werkgever dat ik moest zeggen ik kan niet komen. Ik was nog maar twee maanden gestart in mijn nieuwe job. Maar die hebben steeds begripvol gereageerd.”
Wat als je wil blijven werken tot aan de start van de behandeling? [bewerken | brontekst bewerken]
Ook dan doe je er goed aan enkele noodzakelijke zaken te communiceren. Je kan bv. zeggen:
“Met mijn gezondheid gaat het niet zo goed. Ik moet hiervoor enkele onderzoeken ondergaan. Ik probeer wel zo goed mogelijk voor mijzelf te zorgen en blijven werken maakt voor mij hier deel van uit”. Wel kan zal ik op dag x, y, z, afwezig zijn omwille van ziekenhuisafspraken. Voorlopig wens ik hier verder niets over te zeggen”.
Lotgenote Claire deed het je voor en bleef verder werken tot aan haar operatie. Ze zegt hierover het volgende:
“Thuis zitten heeft geen zin want je bent er misschien nog meer mee bezig. Bovendien ben je niet ziek. In het begin wist niemand het, behalve mijn leidinggevende en directe collega’s.